شعر

تا که بودیم  نبودیم کسی
کشت ما را درد بی هم نفسی
تا که خفتبم همه بیدار شدند
تا که مردیم همگی یار شدند
قدر آن شیشه بدانید که هست
نه آن که شیشه افتاد و شکست